56.1 Caeterum Scipioni quem post Aphricam deuictam, iam Aphricanum
appellare licet, Romam reuerso neque ciuiles dignitates neque urbani honores
defuerunt. Nam cum censorumsensorum G comitia haberentur et multi competitores ex supernasuprema E M R R S U W r s supprema P
nobilitatenolitate s concurrerent. 2 Ipse et Elius Petus praelati omnibus sunt,
creatique censores magistratum postea summa integritate concordiaque
gesserunt. 3 Sequentes deinde censores alii atque alii principem
senatus Aphricanum legerunt, quod genus honoris iisom. U tantum uiris deferri consueuit, qui auctoritatem et gloriam maximis
[126r] in rempublicam meritis
praestantissimisque rebus gestis essent consecuti. 4 Nec multo
interiecto spatio creatus est iterum consul collegaque ei datus Sempronius
Longus, Sempronii illius filius, quem Hannibal magna affectum clade ad
flumen Trebiam superauit. 5 Hi primi fuisse dicuntur, qui in
spectandis ludis patres a populo secreuerunt, quam selectionem plaebs Romana
molestissime tulit aduersus consules indignata, qui honoremhorem U senatorii ordinis extulisse, suum contempsisse uisi erant.
6 Et ipsum etiam Aphricanum aliquando poenituisse tradunt, se
ueteris moris tollendi, noui introducendi auctorem fuisse.
56.1 Y no faltaron a Scipión, que ya es razón llamar Africano, después de
África vencida, dignidades çiviles o honores urbanos. Ca teniéndose los
comicios de los censores [189v,a] y concurriendo muchos competitores de la soberana nobleza,
2 él y Elio Peto fueron antepuestos a todos, y criados
censores usaron después su dignidad con soberana integridad y concordia.
3 Y los çensores que sucedieron y los otros escogieron al
Africano por prínçipe del senado y, qual linaje de honor se acostumbrava
conceder solamente aquellos varones que avían conseguido por muy grandes
merescimientos çerca de la república y por muy prinçipales cosas que
fizieran auctoridad y gloria. 4 Y sin passar mucho tiempo, fue
otra vez criado cónsul y diéronle por compañero a Sempronio Longo, fijo de
aquel Sempronio que Hanníbal affligió de grand pérdida y vençió çerca del
río Trebia. 5 Dízese que estos dos cónsules fueron los que
primero en los juegos apartaron los padres del pueblo. Y este tal
apartamiento fue muy molesto a la plebe romana, por ello indignada contra
los cónsules que mostraron ensalçar la honra del orden senatorio y
menospreciar la suya. 6 Y cuentan que alguna vez el mesmo
Africano se arrepentió d'ello, por aver sido auctor de quitar la vieja
costumbre y introduzir la nueva.