Vida de Scipión

60.1 At uero Publii Scipionis pietatem quis non iure miretur, quam non solum a prima adolescentia Cornelio patri, sed etiam Lucii fratri id aetatis iisque rebus egregiam praestitit? 2 Et quamquam erat Aphricanus, qui Hannibalem uicerat, de Poenis triumpharat, omnes belli gloria et uirtute anteibat, imperio tamen minoris natu se sponte summissitsubmisit F M P R S W r s sumpsit U , ut is in honore obtinendae prouinciae gratioso collegae praeferretur. 3 Ex eo autem bello Lucio Scipio consul Aphricani consilio egregio quidem et fideli usus maximam gloriam in patriam reportauit. Nam primum in Graeciam traiiciens indutias sex mensium Aetholis dedit, 4 suadente Aphricano posthabitisAffricano ut posthabitis F N P S U W  omnibus Asiam caput belli peteret, Prusiam deinde Bithiniae regem animo fluctuantem Aphricani opera ab Antiochi societate auertitaduertit U .

60.1 Pero ¿quién de razón no terná en maravilla la piedad de Publio Scipión, la qual no solamente mostró en su primera adolescencia a Cornelio su padre, mas aun en crescida edad se ovo tan piadosamente con su hermano Lucio Scipión? 2 Y aunque el Africano era el que venciera a Hanníbal y avía triunfado de los carthagineses, y era delantero a todos en gloria y en virtud, con todo quiso de su grado someterse a la capitanía de su hermano menor de edad, porque fuesse antepuesto en honra graçiosa de obtener la provinçia. 3 Ca [190r,a] de aquella guerra pudo reportar Lucio Scipión, gozando del singular y leal consejo del Africano, muy grand gloria para la patria. El qual, primero passando en Grecia, dio a los étholos tregua de seys meses. 4 Y todo lo ál pospuesto por amonestamiento de Africano fue en Asia contra la cabeça de la guerra, y por industria de Africano fizo que Prusia, rey de Bithynia, que andava titubando, dexasse la amistad y compañía de Anthíoco.