Vida de Hanníbal

3.1 Sex et uiginti annos cum est imperator ab exercitu declatatus, Hannibalem natum comperio. Nouem enim annorum fuisse constat, cum eum pater in Hispaniam duxit atque ab eo tempore usque ad interitum Hasdrubalis auctore Polibio septem et decem numerantur anni3Polibio III, 2; Livio XXI, 1. 2 Verum ex quo die Hannibal exercitum ac totius reipublicaerei bellice E F G M N P R S U W r s  administrationem suscepit non longam moram interponendam putauit, quin populo Romano, quod multo ante animo agitaueratcogitauerat M , bellum inferret. 3 Nam erat ei indignatio primum aduersus Romanos ob Siciliam Sardiniamque amissam cum omnibus Carthaginensibus pene communis. Accedebat deinde priuatum odium et quasi haereditarium ab Hamilchare patre accaeptum, quo nemo alter ex Carthaginensium ducibus nomini Romano fuerat infestior. 4 Traditum quoque memoriae est Hamilcharem sacrificantem eo tempore quo in Hispaniam profectionem parabat, Hannibalem admodum puerum iureiurando obstrinxisse, cum primum per aetatem liceret, populi Romani fore inimicum, 5 cuius quidem rei memoria et acerba sane recordatio ueluti quaedam paterni odii imago ante oculos iuuenis uersabatur animumque urgebat, ut ea semper moliretur, quae ad euertendum Romanum Imperium pertinerent4Livio XXI, 1; Polibio III, 3; Nepote, Hann. I. 6 Praeterea factio Barchina frequentibus stimulis eum incitare non desistebat, ut armis et imperio opes quam maximas compararet. 7 Eae igitur tum publicae tum priuatae causae cum Hannibalem hortarentur ad suscipiendum cum Romaniis bellum, ferox iuuenis occasionem nouandarum rerum ex tali materia caepit.

3.1 Tengo sabido aquesto del nascimiento de Hanníbal: [166r,a] Sábese que era de nueve años quando el padre le aduxo en España, y desde aquel tiempo fasta la muerte de Hasdrúbal, segund es auctor Polibio, se cuentan dies y siete años. 2 Y desd'el día que Hanníbal reçibió el exército y la administración de toda la cosa pública, no interpuso luenga tardança a todo su pensar en començar guerra contra el pueblo romano, segund que ya mucho antes lo tenía propuesto en su ánimo. 3 Ca primero estava indignado contra los romanos quasi común con todos los carthagineses, porque avían perdido a Sicilia y a Sardinia. Juntávase con esto la enemistad particular y quasi hereditaria reçebida de Hamílcar su padre, que ningún otro de los capitanes carthagineses fuera más enemigo al nombre romano. 4 Es puesto en memoria que sacrificando Hamílcar en el tiempo que él aparejava para passar en España estriñió con firme juramento a Hanníbal, que aún era mochacho, para que, siendo de edad líçita de lo emprender, luego se mostrasse enemigo del pueblo romano. 5 Y la memoria d'esto y áspera recordación, como una ymagen de la enemistad del padre se ponía ante los ojos del mançebo y pungía su ánimo para aparejar siempre lo que pertenecía a la destruyción del Imperio romano. 6 Allende d'esto, el vando barchino no cansava de le incitar a aguijar de continuo que aquistasse grand poderío y favores con las armas y capitanía. 7 Aquestas causas, assí públicas como particulares, que exhortavan a Hanníbal para emprender guerra con los romanos, fizieron qu'el mançebo feroce tomasse occasión de innovar los negocios de la tal materia.